به تاریخ ۳۰ خرداد ۹۶

نشسته ام زیر آسمان پر ستاره ... زیر درخت ... عطسه کنان و با چشم های پف کرده و بینی گرفته اما لذت میبرم از باد خنک از آسمان از این تاریکی و سکوت و صدای ماشین ها ... از اینکه همه خوابیدند و من نشسته ام در این قسمت و به همه چیز فکر می کنم ... از اینکه دلتنگم و امیدوار ... به عرفه ... دل سپرده ام به امروز ... به امشب و به فرداهایی که به واسطه ی امروز بهشان امیدوار شده ام ... خدایا ناامیدم نکن ,لطفا . به تاریخ ۳۰ خرداد ۹۶...

زندگی میتونه گاهی راحت تر از اون چیزی که در ذهنت هست ادامه پیدا کنه گاهی هم سخت تر . دقیقا همین ویژگی باعث شده گاهی شکر کنی و گاهی غر بزنی و خسته بشی . البته میدونم اصل دستور دین شکر گزاری در هر حالتیه و این تعبد رو میسازه اما من هنوز به این حد از انسان بودن و بنده بودن نرسیدم .گاهی میشینم و با خدا حسابی بحث می کنم و براش صغرا کبری می چینم . چند وقت پیش در اوج غم یک خبری بهم رسید که فقط تونستم بشی به تاریخ ۳۰ خرداد ۹۶...

به تاریخ ۳۰ خرداد ۹۶...